Wie ben ik?
Mijn Verhaal
Ik ben als klein meisje opgegroeid tussen de paarden van mijn grootouders. op 5 jarige leeftijd als boscrosser achter mijn opa aan, en later mijn opa achter mij aan. Alles wat ik toen meemaakte en wat mij geleerd werd, daar werden geen vragen bij gesteld. uiteindelijk heeft mijn inzicht in die paardenwereld een ommezwaai gekend. Dit heeft ervoor gezorgd hoe ik geworden ben wie ik vandaag ben. Met de kennis en vaardigheden die ik nu heb, en de nieuwsgierigheid naar het willen blijven bijleren.
Op mijn 15de heb ik mijn huidig paard (Boy) leren kennen. Beschreven als “een gevaarlijk en moeilijk paard”. Het is door hem dat ik een andere kijk op de omgang en training van paarden heb gekregen. Deze andere kijk wil ik nu graag op zo veel mogelijk andere mensen kunnen overbrengen. Het kan ook anders. Niks is zwart-wit. Ieder dier en iedere persoonlijkheid is een individu, Iedere ziel heeft het recht om gehoord te worden en volgens zijn noden en behoeftes te kunnen leven.
Net zoals iedereen ben ik niet geboren met de kennis en vaardigheden die ik nu heb, en heb ik vaak geluisterd naar de toen volwassen mensen met “kennis” om mij heen. Het voelde te vaak niet goed. Het leek soms wel een gevecht, en uiteindelijk ben ik zelf dingen in vraag gaan stellen en zelf gaan ontwikkelen en bijleren. Dan merk je hoeveel je eigenlijk niet weet.
Nooit had ik gedacht dat ik paarden osteopaat wilde worden’. Bij de start van de opleiding ‘holistische paarden osteopaat’ had ik dus ook geen verwachtingen of een toekomstbeeld voor mezelf hierin. De onderwerpen vond ik heel interessant en gewoon het bijleren was al genoeg aanmoediging om te starten aan de opleiding. Al snel besefte ik dat het niet gewoon draait om anatomie en het lichaam losmaken waar het vast zit. Deze opleiding heeft mij doen inzien dat het om veel meer draait. De holistische kijk is gewoon nodig. Alles hangt aan elkaar. Het totaal plaatje moet bekeken worden. De oorzaak moet gevonden worden vooraleer er een verbetering verwacht kan worden.
Blik Verruimd
Zoals veel mensen heb ook ik op de “traditionele” manier leren omgaan met paarden. (Paarden staan veel op stal, Ik kende enkel een hoofdstel met bit, paarden zijn standaard voorzien van hoefijzers, kracht voer met veel maïs en graan, paard moet weten wie de baas is… en ga zo maar door.) Er werd nooit iets in vraag gesteld of dit allemaal wel oké is omdat het altijd zo geweest is.
Op een gegeven moment is dan mijn huidig paard in mijn leven gekomen. Een paard dat toen op zijn 5 jarige leeftijd al veel had meegemaakt. Waar absoluut nooit naar geluisterd is, en uiteindelijk als het gemiddelde “gevaarlijk” paard werd bestempeld. Zijn enige manier van nee zeggen was ontploffen (Bokken, steigeren, …) tot je wegging of ophield.
Met hem ben ik helemaal van nul terug begonnen. Niet dat ik dit zelf ooit eerder had gedaan (ik was ongeveer 15 jaar oud). Maar het voordeel van nog een onbevreesde tiener te zijn heeft hierbij zeker geholpen.
Hij heeft mij doen inzien dat “traditioneel” voor hem niet werkt, dat er duizend en een manieren zijn om iets te doen, en dat je samen moet zoeken naar wat voor jullie werkt.
Hij heeft mij geleerd om geen oogkleppen op te hebben. Dat ieder individu individueel bekeken moet worden en dat er daardoor voor ieder individu een persoonlijke aanpak moet zijn.
De 2 belangrijkste dingen die hij mij heeft geleerd zijn: ‘geduld’ en leren ‘luisteren’. Dit is waar ons ego het soms moeilijk kan maken. Het is niet erg om regelmatig 1, 3 of 10 stappen terug te moeten nemen. Dit is geen achteruitgang, dit is even een rust moment, een pauze. Ook voor onszelf.
Paarden geven namelijk altijd heel goed aan wat wel of niet voor hen werkt, dat ze het niet begrijpen of dat ze zich niet goed bij iets voelen, en misschien soms nog belangrijker: dat jij je niet goed voelt.
Het is aan ons om dit op te merken, om hiermee iets te doen. Wij moeten leren luisteren, want wij willen van een natuurlijk paard een rijpaard maken.
Als ik het verschil zie van waar wij komen, en waar wij nu zijn…
Het is zeker niet perfect, maar dit is de drijfveer dat het altijd beter kan, dat ik altijd wil bijleren en verder wil ontwikkelen en dat we hier samen aan moeten werken. Hoe onrealistisch anderen dit ook mogen vinden.
Om chronische medische redenen bij hem, is het uitgangspunt nu dat hij zo gelukkig, gezond en lang mogelijk bij mij kan blijven. zonder dat hij nu nog iets moet. Wij hebben heel veel kilometers gemaakt, veel spannende en leuke momenten beleefd. Nu is het tijd om enkel nog te genieten.
The Bitless Art of Riding
Zoekende naar kennis en ervaring op een mannier die veel dichter aansloot bij mijn persoonlijk verhaal en gevoel, zo ben ik bij Jossy Reynvoet uitgekomen. Als boskrosser, zonder een idee van wat grondwerk inhield. Ja, even met de 2 voeten terug op de grond (letterlijk ook).
Waarom bitloos hoor ik veel mensen nu denken. Wel, Waarom niet bitloos vraag ik dan aan jullie.
Mijn paard vond het bit absoluut niet fijn. Voor ons was dit geen optie meer, daarom heb ik deze keuze in eerste instantie gemaakt.
Ondertussen ben ik van mening: waarom een hulpmiddel gebruiken als dit eigenlijk niet nodig is. Een bit zorgt enkel voor mechanische controle, terwijl het streven naar harmonie een uitgangspunt moet zijn. Het is wetenschappelijk ook bewezen dat net zoals ieder levend wezen ook een paard geen plaats over heeft in de mond als deze dicht is.
De enige hulpmiddelen die je in mijn ogen nodig hebt zijn een goed passende, comfortabele en zachte cavesal (kaptoom) voor het gymnastiserende werk, een houten stokje als verlenging van je armen en een touwhalster voor de jonge paarden, of om buiten mee te rijden.
Het streven naar harmonie, buitenrijden zonder hoofdstel. Volledig op elkaar afgestemd zijn. Dat is wat je moet willen bereiken.
Na al enkele jaren kennis gemaakt te hebben met Jossy en zijn ‘BAR structuur‘, kriebelde het heel erg om op de Bornehoeven als working student te kunnen bijleren. 9 Januari 2023 was het eindelijk zover. Een zeer intense, super leerrijke periode die enorm snel is omgevlogen. voor ik het wist was het 9 juli 2023 en waren de 6 maanden al om.
Mijn tijd als working student was fantastisch. uiteraard was het geen rozengeur en maneschijn. ontwikkelen gaat niet vanzelf. Het gaat met vallen en opstaan, met hele fijne maar ook emotionele en moeilijkere periodes.
Na die 6 maanden was het uiteraard niet gedaan. Het begin was nog maar net gezet.
Ik kom nog steeds wekelijks op de Bornehoeven om te oefenen, lessen te volgen en andere lessen en trainingen bij te wonen.
Door de enorme steun en het fantastische leerproces onder het alziende oog van Jossy Reynvoet, heeft hij mij de kans gegeven om de grondwerk and lungeing test af te leggen voor Bent Branderup. En ja hoor, met trots kan ik zeggen dat ik op 21 september 2024 ben geslaagd!!!
Als osteopaat kan ik paarden helpen door ze te behandelen met verschillende technieken. Echter stuitte ik er al snel op dat dit niet voldoende was. Lichamelijke klachten, disbalansen, hormonale problemen… Daarom ben ik in februari 2023 de samenwerking aangegaan met Melissa De Winter van Holistic Healing Hands. Ik neem haar kruidenkuren mee de baan op. Zo kan ik de paarden na de behandeling nog verder ondersteunen om meer in balans te zijn. Indien de kruiden niet voldoende zijn, bekijk ik samen met haar hoe we verder kunnen ondersteunen met eventueel gemmo’s.
Een fysiek en mentaal gezond paard dat lichamelijk en emotioneel in balans is, is nog geen rijpaard. Dus het volgende puzzelstukje moest gelegd worden. ‘een gezonde training’. Dit heb ik bij Jossy Reynvoet gevonden waar ik nog steeds verder in blijf ontwikkelen.
Het proces gaat uiteraard verder. het volgende doel is nu om de Squire test binnen de 5 jaar te kunnen afleggen en uiteraard hopelijk te slagen.
Ook het grondwerk is hierbij nog niet afgesloten. ook hieraan blijven we werken en evolueren. In elk niveau is het grondwerk belangrijk en een fundament om op te kunnen bouwen, en te kunnen terugvallen.
Mijn Paarden Familie
Kort wil ik jullie kennis laten maken met mijn 3 “kinderen”. Zij betekenen alles voor mij en zijn mijn grootste drijfkracht om dit alles te willen doen. Hun gezondheid (zowel mentaal als fysiek) staan altijd op de eerste plaats. Wat ik wil volgt erna pas.
Boy is mijn zielspaardje. zijn geboorte jaar is geschat op juni 2004. Ik heb hem sinds hij 5 jaar is. Wij hebben heel veel kilometers samen gemaakt en een enorme mooie tijd samen beleefd. Hij is heel eerlijk tegen mij en kan mij op afstand al laten weten hoe ik mezelf voel.
momenteel moet hij enkel nog gelukkig zijn en geniet hij van mijn verzorgende aandacht. Als hij hele goede dagen heeft komt hij mij graag nog uitdagen om te spelen door achter mij aan te rennen en te steigeren. hier geniet ik met volle teugen van.
Figaro is mijn knuffel pony. Altijd vrolijk. Je zou hem zo mee op de zetel voor de TV kunnen nemen, en voor een snoepje doet hij graag veel leuke kunstjes. Hij kan ook bitloos een karretje trekken, en doet dit met veel trots.
Enamorada is mijn PRE Merie. Ze is geboren op 18 mei 2021 in Nederland. Ik heb haar gekocht toen ze 3 maanden was, en ze is naar mij gekomen toen ze 7 maanden oud was. Met haar moet het hele academische traject nog beginnen. Voorlopig hebben we een sterke vertrouwensband opgebouwd met respect en rust. Ze is heel nieuwsgierig om te leren.
Het is zo belangrijk om niet te vroeg te veel te willen doen. wij zijn enthousiast en daar is niks mis mee. maar het is o zo belangrijk om te zien en voelen of ons paard er klaar voor is, zowel fysiek als ook mentaal. Onze paarden kunnen vaak enorm pleasen. Het is dan onze taak om een grens te stellen met de mentale en fysieke gezondheid als uitgangspunt.
Mijn Visie
Door mijn ervaringen met mijn eigen paarden en andere paarden. heb ik geleerd dat het ook anders kan. Ik wil daarom graag zoveel mogelijk paarden met hun eigenaars helpen. Er is altijd een oorzaak voor het probleem. Ik ben bereid om deze samen met de eigenaar te zoeken door te luisteren naar het paard.
Het holistische aspect vind ik persoonlijk heel belangrijk, en eigenlijk ook vanzelfsprekend. Het heeft geen nut om een symptoom te bestrijden zonder grondig de oorzaak ervan te zoeken.
Zo hoop ik ook de blik te verruimen van de eigenaren, dat het probleem soms niet zo een ingewikkelde oorzaak heeft. Soms kan het aanpassen van de voeding, zadel, training, huisvestiging… voldoende zijn.
Het leren stopt nooit. Ik ben ook bereid om steeds nieuwe dingen bij te leren en mij te verdiepen in de basis die er al is. Er zijn nog zo veel meer puzzelstukjes die gelegd moeten worden.